معرفی
غلامحسین بنان (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۹۰ – درگذشتهٔ ۸ اسفند ۱۳۶۴) خوانندهٔ موسیقی دستگاهی ایرانی بود. او از سال ۱۳۰۶ تا سال ۱۳۴۷ در زمینهٔ موسیقی فعّالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیانگذار انجمن موسیقی ایران بود. بنان نخستین خوانندهٔ ایرانی آشنا با خط بینالمللی موسیقی (نُت) بود. پدرش کریمخان بنانالدوله نوری و مادرش شرفالسلطنه دختر شاهزاده محمدتقی میرزا رکنالدوله برادر ناصرالدین شاه بود. او در یازدهسالگی آواز را نزد مرتضی نیداود آموخت. ضیاءالذاکرین و سیف دیگر مربیان آواز وی بودند.
ترانههایی از جمله بهار دلنشین، الهه ناز و سرود ای ایران از آثار شناختهشده با صدای بنان هستند. بنان نتیجه محمدشاه قاجار است. فعّالیتش را در سال ۱۳۰۶ آغاز کرد و فقط در جلسات خصوصی و در حضور دوستان و آشنایان آواز میخواند. او از اواخر شهریور ۱۳۲۱ وارد رادیو شد و با همکاری هنرمندانی چون روحالله خالقی صدایش به گوش مردم رسید.
از ترانههای بنان میتوان به: آهنگ آذربایجان در دستگاه شور، آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا در مایهٔ بوسلیک، الهه ناز در مایهٔ دشتی، بهار دلنشین در آواز اصفهان، بوی جوی مولیان در آواز اصفهان، تصنیف توشهٔ عمر در دستگاه همایون، یار رمیده، میناب، خاموش، مرا عاشقی شیدا در دستگاه سهگاه، من از روز ازل در دستگاه سهگاه، نوای نی در آواز دشتی و سرود ای ایران در مایهٔ دشتی اشاره کرد.
مشخصات
- نام خواننده و صاحب اثربنان
- تعداد دیسکیک
- مرجع صادر کنندهوزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- شماره پروانه یا مجوز۱۰۰۰۰۷۶۶
- مدت زمان قطعه ۲۱۱
- مدت زمان قطعه ۲۷۱
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.